Surfen tussen de drugslords

Bij Mexico denk je aan cactussen, guacamole, sombrero’s en tequila. Het land van de Maya’s en Azteken is sinds jaar en dag een populaire toeristische bestemming. Binnen de surfgemeenschap geniet het de reputatie als een plek waar je nog altijd uncrowded surf kunt scoren. Amerikaanse surfers vonden eind jaren veertig als eersten hun weg over de grens en kwamen terug met verhalen over ‘cheap living’, eindeloze pointbreaks, dumpende beachbreaks en een constante swellaanvoer. De laatste jaren is Mexico vooral in het nieuws vanwege de geweldadige drugsoorlog die de bevolking in haar greep heeft. Paradise lost?

Tekst: Martine Geijsels

Mexico wordt momenteel bestempeld als gevaarlijke reisbestemming. Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken geeft het land een vier op een schaal van zes. Dit advies staat voor: niet-essentiële reizen naar bepaalde gebieden worden ontraden. Als je dan bedenkt dat El Salvador, met het grootste aantal moorden van de wereld per jaar, slechts een drie scoort (er zijn onveilige gebieden) dan lijkt Mexico niet bepaald een leuke surfbestemming. Afgelopen winter was ik samen met Tommie Dijkhuizen in El Salvador. Daniël Spaans, een goede vriend van zowel Tommie en mij, en zijn vriendin Manon Peters waren voor het eerst aan het reizen door Midden-Amerika. Ondanks de waarschuwingen besloten we elkaar te ontmoeten op een idyllisch plekje aan de Pacifi sche kust van Mexico. Hoewel, idyllisch is misschien een te rooskleurig woord. Twee maanden voorafgaand aan onze afspraak werd hier nog iemand door zijn hoofd geschoten tijdens een kerstdiner voor kopstukken uit de lokale drugsscene. Op het moment dat we vanuit El Salvador vertrekken bereikt ons nog het nieuws dat in een van de grotere Mexicaanse steden vijftien onthoofde lichamen zijn gevonden. We krijgen er steeds meer zin in…

In het dorpje waar wij hebben afgesproken runnen een paar families de lokale business. Ze doen er alles aan om de schaarse surftoeristen – en oude gepensioneerde gekken uit de States die hier jaarlijks naartoe komen of hier zelfs hun oude dag uitzitten – zich veilig te laten voelen en te laten genieten van dit prachtige dorpje. Over wat er allemaal gaande is in de drugsoorlog die woedt wordt wijselijk gezwegen, de sfeer is ontspannen. Het handjevol lokalen is ontzettend aardig en gastvrij, toeristen worden met open armen ontvangen. Veel te doen is er niet, vanaf half tien ‘s avonds is het dorp in diepe rust. Bepaald geen plek voor surfende feestbeesten, zoveel is zeker. Wanneer Tommie en ik op de plek van bestemming aankomen, hebben Daniël en Manon al wat voorwerk gedaan. Het voordeel van de heersende onrust is dat veel toeristen het wel geloven met Mexico en de prijzen zijn voor hen die wel komen bijzonder gunstig. Het decor van onze reünie bestaat dan ook uit twee cabina’s van twee etages op slechts tien stappen van de waterlijn voor slechts een vijfde van de normale prijs. Als surfers met een klein budget nemen we die extra spanning wel op de koop toe. Met het geluid van de golven, het uitzicht op een break met pompende golven en een offshore windje zitten we voor een dubbeltje op de eerste rij. Wanneer ik ‘s nachts het geluid hoor van de zojuist gearriveerde swell, lig ik hyper in mijn bed. Ik kan niet wachten tot zonsopkomst.

Van spanning op het land is geen sprake, in het water des te meer. Dat heeft vooral te maken met het uitbundige zeeleven. Walvissen trekken voorbij naar het koudere noorden, vliegende vissen scheren letterlijk tegen je gezicht en roggen springen hoog op uit het water. De lokale vissers hebben om de haverklap beet en voorzien het voltallige dorp van lunch en avondeten. De spot die we surfen is een riviermonding en iedereen die wel eens Discovery Channel kijkt, weet wat dat betekent: haaien. Griezelverhalen over vijftig centimeter hoge vinnen die ineens tussen de surfers uit het water opduiken en kleine haaitjes die gevangen worden uit hun broedplaatsen, zorgen dat de meeste surfers vaak tegen zonsondergang al met een Corona in hun hangmat op de veranda liggen. Mexico staat bekend om een kustlijn waar ‘bullsharks’ en ‘tigres’ actief zijn. Bepaald geen lieverdjes. Hoewel we elkaar af en toe een beetje opnaaien, blijft het daarbij. Desondanks blijft het een beetje creepy om ‘s ochtends als eerste uit te peddelen. Tijdens één van die vroege sessies krijgen we dan ook de schrik van ons leven. Terwijl ik met Daniël een beachbreak in de buurt aan het surfen ben, springt er ineens op enkele meters bij ons vandaan een walvis uit het water. Niet zomaar even wat gefl apper met zijn vin, hij komt met zijn hele lichaam het water uit. Het leek wel een soort National Geographic in slow motion. Het is een beeld dat ik niet snel zal vergeten, evenals als de kreet die Daniël slaakte. Het was een ultiem moment.

Mijn eerste surftrip naar Mexico is alweer zeven jaar geleden en ook Tommie is hier al meerdere malen geweest. De set-up van ons rendez-vouz is typisch voor veel spots aan de Pacifi sche kust, het Wilde Westen van Baja California en het schiereiland in het noorden, net als het dagritme. Surfen, eten, chillen, surfen, eten, slapen is het algemene motto. Wie wil feesten, gaat beter naar het overhypete Puerto Escondido. De Mexican Pipeline, een naam die surfers van het eerste uur aan deze break hebben gegeven, doet deze spot slechts enkele dagen per jaar eer aan, maar je moet er natuurlijk wel geweest zijn als je dit land bezoekt. Als je wat meer geld te besteden hebt, zou ik zeker de omgeving van Salina Cruz in het zuiden eens uitchecken. Het gebied met veel rechtse pointbreaks van wereldklasse is alleen slechts toegankelijk voor surfers die in één van de duurdere resorts verblijven. In deze regio bevindt zich ook Barra de la Cruz, bij veel surfers waarschijnlijk geen onbekende naam meer sinds de ASP en Rip Curl hier enkele jaren geleden een event hielden. Deze spot bevindt zich in een natuurgebied en is gewoon toegankelijk voor de budgetsurfer.

Mexico is zo groot en heeft zoveel spots dat je er makkelijk je visum van honderdtachtig dagen vol kunt maken. Wanneer je visum verstreken is, kun je ervoor kiezen een kort, driedaags tripje over de grens te maken en krijg je bij aankomst wederom honderdtachtig dagen verblijfstoestemming. Het is dat gemak dat Mexico, ondanks de loerende gevaren, een aantrekkelijke bestemming maakt voor wie, ongeacht de reden, lekker anoniem en vrij wil leven. Het wemelt er dan ook van de vage types die hun geboorteland de rug toe hebben gekeerd en in Mexico zijn blijven plakken. Dankzij de goede infrastructuur, een uitgebreid busnetwerk en de vele vliegvelden in de grotere steden, is het eenvoudig rondreizen. Je kunt het jezelf, afhankelijk van je budget, zo makkelijk of moeilijk maken als je wilt. Vliegen is een snelle manier om van A naar B te komen en het is niet eens zo duur. Je moet alleen niet te kritisch zijn over de staat waarin het vliegtuig zich bevindt. Uiteraard is de bus veel goedkoper en hoewel je het misschien niet zou verwachten, zijn de meeste bussen kwalitatief veel beter dan in Europa. Veel beenruimte, comfortabele stoelen en internet aan boord op de nieuwste buslijnen, maakt dat je best prettig kunt reizen. Als je met de bus gaat, is het wel aan te raden overdag te reizen. Meestal gaat het goed, maar met name in het zuiden worden er ´s nachts nog wel eens bussen overvallen en daar zit je niet op te wachten. Tijdens mijn eerste en enige nachtelijke busrit die ik ooit tijdens mijn dooptrip in Mexico maakte, werden de ruiten met stenen bekogeld en moest de chauffeur zijn gaspedaal volledig intrappen omdat er zes zwaar gewapende mannen richting de bus kwamen rennen. Een weinig prettige herinnering en voor mij reden genoeg om voortaan alleen nog overdag te reizen.

Voor surfers is het goed toeven in Mexico. Het ontbreken van gehassel en betalingen bij ambassades of grenzen maakt dit land zeer aantrekkelijk als overwinterbestemming. Tel daar de constante aanvoer van kwaliteitsgolven en het heerlijke eten bij op en je hebt een waar surfparadijs. Behoudens bovenvermeld akkefietje van zeven jaar geleden, hebben wij geen problemen ervaren in verband met de drugsoorlog die nog altijd in alle hevigheid woedt. Zolang je komt om te genieten van de energie van de oceaan, word je met rust gelaten. Je bent in principe geen doelwit, misschien enkel om het spul aan te slijten. Mexico is een paradijs met een schaduwzijde, maar wie zijn koppie erbij houdt en zich niet gek laat maken door de nieuwsberichten kan hier een top tijd beleven. Tommie en ik weten in elk geval al waar we de komende winter doorbrengen.