Wintertrip Algarve

Hoewel ze in Domburg, zeker vorig jaar, niet te klagen hadden over golven, was het afgelopen winter ook voor de Zeeuwse jeugd tijd om de zon op te zoeken. Pascal van der Mast, Maikel Blokdijk en fotograaf Danny Bastiaanse sloegen de spaarvarkens stuk en gingen op zoek naar zon en golven op een niet te dure bestemming. Na een rondje Googlen vonden de jongens op de site van Ryanair wat ze nodig hadden, een retourtje Charleroi, België – Faro, Portugal voor 68 euro. Pascal had aan een trip twee jaar terug een goede Algarve-connectie overgehouden in de persoon van René Helder van Atlantic Riders. Na wat heen en weer gemail was ook nu een huisje snel geregeld.

Tekst: Pascal van der Mast
Beeld: Danny Bastiaanse

Het wekkertje ging al vroeg. Onze zoektocht naar een goedkoop ticket had Charleroi als vertrekpunt opgeleverd, toch nog een goede twee uur rijden vanaf Domburg. Ondanks de drukke ochtendspits wisten we het vliegveld ruim op tijd te bereiken. Na het afleveren van de spullen, altijd spannend want we hadden een berg troep bij ons, zochten we onze weg naar de gate. De verplichte handbagage check zorgde voor de nodige hilariteit. Bij Ryanair heb je van die handige vakken waarmee je de afmetingen van je handbagage moet controleren. Dat bleek voor Danny nog een hele opgave. Na lang wrikken kreeg hij zijn tas er dan in, maar eruit wilde die niet meer. Na wat onopvallend sjorren en sleuren lukte het uiteindelijk alsnog om de tas in één stuk uit de stalen constructie te worstelen.

Drie uur later stapten we in Faro uit het vliegtuig. Het online huren van een auto bleek voor deze broekjes een onmogelijkheid wat betekende dat we de bus moesten pakken naar Lagos. Ik weet niet wat het openbaar vervoer in Nederland tegenwoordig kost, maar twee uur in een bus voor slechts € 5,70 leek ons een goede deal. Eenmaal in Lagos stond Luis ons op te wachten voor het laatste stuk naar Atlantic Riders, ons basiskamp voor deze trip. De verbazing was van Luis’ gezicht te lezen toen hij ons gewapend met een longboard, een triple boardbag, een bodyboard en alle overige shit uit de bus zag rollen. Gelukkig waren we zo vooruitziend geweest om zelf softracks mee te nemen. Luis rijdt als een echte Portugees, keihard met veelvuldig gebruik van de claxon. Twintig minuten later zagen we dan ook al de zonnepanelen van René zijn huis tussen de bomen uitsteken, we waren gearriveerd! Het was goed thuiskomen bij René, de kachel was heerlijk opgestookt, de soep stond op tafel en de ijskoude biertjes maakten het geheel af. De vakantie was nu echt begonnen.

De voorspellingen voor de eerste dagen zagen er verrassend goed uit, maar om daar optimaal gebruik van te maken was het toch echt zaak om snel vervoer te regelen. Aangezien deze groentjes nog niet over een creditcard beschikken, bleek dat online niet mogelijk. Na lang zoeken slaagden we uiteindelijk in Lagos, een goud glimmende Opel Corsa zou ons gedurende de trip in stijl van A naar B brengen. Het vrouwtje van de verhuurmaatschappij was over een ding echter heel duidelijk: ‘Don’t go off road!’ Een gebod dat echter lastig in ere te houden viel aangezien we om ons huisje te bereiken de verharde weg al moesten verlaten. Maar serieus, zo’n Corsa kan meer dan je denkt. Tijdens de eerste surfcheck moesten we hem in elk geval gelijk testen op zijn off road eigenschappen. Bergafwaarts ging dat overigens prima, maar op de terugweg hadden we toch twee pogingen nodig om de top weer te bereiken. Gewoon een kwestie van een flinke aanloop nemen en een hoop toeren maken.

De eerste dagen waren we vooral ouderwets veel spots aan het checken. Ondanks het gezoek kwamen we telkens uit op Arrifana. Met een lekker zonnetje en in onze 3/2 was het goed surfen in de holle shorebreak die een goede linkse wist te produceren. Na drie dagen begon de swell echter aardig te droppen en waren de beachbreaks aan de beurt. De Algarve heeft een hoop te bieden en met name Bordeira en Amado liepen super. Schouder hoge golven, een lekker zonnetje en af en toe een goede barrel zorgden ervoor dat Danny in elk geval wat plaatjes kon schieten. Als rechtgeaarde Hollanders grepen we de kans om een barrel te scoren natuurlijk met beide handen aan. Vooral Maikel ging lekker. Bij zijn eerste barrelpoging eindigde hij direct op de kant voor een ritje naar het ziekenhuis. Vijf hechtingen rijker en een flinke hoop euries armer was zijn lip weer in ere hersteld. Gelukkig mocht hij gewoon blijven surfen, geen beter medicijn dan een beetje zout water! IJdel als hij is, bleef hij voor de zekerheid de eerste dag na zijn wipe out toch maar aan de kant. Terwijl Danny en ik onze armen tot pap surften hing Maikel rond bij de lokale supermarkt in de hoop een Portugese schone aan de haak te slaan, succes verzekerd met zo’n lip. Toen de swell weer oppikte was het tijd voor een rondje searchen. Maikel dacht nog wel een goede spot te weten van een trip vier jaar geleden, Ponta Ruiva. Na een dik uur worstelen in de Corsa over vijftien kilometer stoffige weggetjes wisten we de spot dan eindelijk te bereiken. Vanzelfsprekend liep hij niet zo goed als Maikel zich meende te herinneren, maar desondanks wisten we een paar lekkere ritten te scoren. Een local wist ons echter te vertellen dat we naar Terheira moesten gaan, daar zou het met deze omstandigheden offshore met goede barrels zijn. Tijd dus om onze gouden Corsa, die inmiddels lekker bruin begon te worden, weer door het stof te jagen. En niet voor niets deze keer, van bovenaf zagen we inderdaad lekkere barrels lopen. Niet bepaald een longboard golf, maar Danny wist zich prima te vermaken op zijn spons en dook keer op keer de barrel in. Ook de fotograaf had zijn portie surf weer binnen.

Naar dit deel van de Algarve ga je om te surfen, ’s avonds is er werkelijk geen moer te doen. Dat hinderde ook niet echt want we waren elke dag compleet uitgesurft. De avonden sleten we dan ook in ons huisje waar ik de temperatuur met het old school kacheltje wist op te stoken tot tropische hoogten. Het avondvullende programma bestond uit topless bier drinken en Pinball 3D Space Cadet spelen, je moet wat. Naar het einde van de week waren cleane golven ver te zoeken. Er stond nog meer dan genoeg swell, maar de windkracht turbo blies het aan gort. Wat restte was het huisje uitbaggeren en de auto schoon maken in de hoop nog iets van de betaalde borg retour te krijgen. Het was al met al een lekker tripje en genoeg om de batterij op te laden voor de Hollandse realiteit. De weersvoorspelling in Nederland loog er dan ook niet om: -6 met sneeuw. Lekker dan…