22-06-2017 - Surfen, Nieuws

Canada dreaming

Mannen met baarden, flanellen bloesjes, tinnen mokken en een kampvuur. Voor velen is dat het clichébeeld van de North West Pacific lifestyle. We kunnen je nu alvast vertellen: dat beeld is redelijk kloppend. Maar zo’n flanellen bloesje houd je nu eenmaal warmer, zeker in combinatie met wat extra baardhaar (tja, het is zoveel makkelijker om als man on the road the zijn) en die straffe bak koffie direct van het kampvuur houd je core temperatuur lekker op niveau. Want daar draait het wel om in dit deel van de wereld, jezelf warm houden.

Tekst : Martine Geijsels & Tommie Dijkhuizen Beeld: Tofino Surfphotography (Keenan Bush), Martine Geijsels & Tommie Dijkhuizen

De North West Pacific is hot, meer dan hot zelfs. Misschien nog wel hotter dan de tropen op dit moment. De hoogste tijd voor ons dus om eens die kant op te gaan om polshoogte te nemen. We hebben inmiddels ook een hoop vrienden in dit deel van de wereld. Eén van die vrienden, inmiddels een hele goede zelfs, is Claudia. Claudia woont in Canada, maar we hebben afgelopen jaren de nodige winters met haar doorgebracht in Mexico. We zijn al zo vaak uitgenodigd, maar hebben ook net zo vaak besloten om het toch maar niet te doen, dat het nu echt tijd is om te boeken. Dit najaar moet het er maar eens van komen. We hakken de knoop door. Weliswaar niet in flannellen blouse, daar is het nog te warm voor in Europa, maar we gaan evengoed. Canada is aan dit jaar.

Qua reisdatum is het een beetje gokken. Of nog een beetje lekker weer met waarschijnlijk niet al te veel golven, of pas later gaan, wanneer het een stuk kouder is, maar met misschien wel meer kans op de eerste grote swells. We kiezen uiteindelijk voor het eerste en vliegen half september. Een van de doorslaggevende redenen is het feit dat we dit jaar voor het eerst longboards meenemen. De golfoogte is dus net wat minder van belang. Bij het inchecken op Schiphol hebben we geluk. De mensen van onze airline hebben nog nooit eerder surfboards op de band gezien en alle boardbags mogen gratis mee. Het kan dus nog…

Na een nachtje in Vancouver pakken we de ferry naar Vancouver Island. Daar staat vriendin Claudia ons, samen met haar vriendje Chris, op te wachten. Ze toeren ons in drie uur door een bizar mooi landschap naar een T-splitsing met twee bordjes. Linksaf gaat het richting Ucluelet, rechtsaf naar Tofino. Beide dorpjes liggen aan een doodlopende weg met daarachter kliffen, rotsen en oceaan, heel veel oceaan. De omgeving van Tofino en Ucluelet wordt, heel toepasselijk, ook wel ‘the end of the world’ genoemd. En zo voelt het ook precies wanneer we afslaan richting Ucluelet waar Claudia en Chris wonen en waar wij de aankomende twee weken zullen logeren. Het huis staat midden in de natuur. De eerste buren wonen enkele minuten rijden verderop. Rijden ja, met de auto! Je moet hier sowieso voor alles de auto pakken, zelfs voor een vers ontbijtje van de bakker. Claudia en Chris proberen in veel dingen zelfvoorzienend te zijn. Groenten en fruit komen uit een eigen gemaakte kas uit de tuin, wat je bijna een bos kunt noemen zo groot. Er staat zelfs een sauna in die Chris zelf heeft gebouwd.

Als je aan Canada en surfen denkt, denk je waarschijnlijk meteen aan Tofino. Wat Scheveningen voor Nederland is en Kuta voor Indonesië, is Tofino voor Canada: het surfmekka. Ucluelet is een oud vissersdorpje, het handjevol toeristen dat je hier ziet komt er vaak terecht omdat Tofino volgeboekt is. Meestal hebben ze het er uiteindelijk meer naar hun zin omdat het meer lokaal aanvoelt, zo wordt ons verteld. Door de Ucluelezen zelf overigens. Een beetje gezonde rivaliteit tussen de gevestigde surfers uit deze twee dorpjes is er wel. Wij hebben een lichte voorkeur voor Ucluelet. Het voelt er alsof we ons voortdurend in een decor van een of andere film bevinden. Overal uitzichten op meren en bergen, wat vissersboten en slechts hier en daar een paar huizen en wat winkels.

Claudia en Chris blijken perfecte gidsen en nemen ons overal mee naar toe. De meeste surfspots liggen tussen de twee dorpjes Ucluelet en Tofino in. Er is met elke windrichting en golfhoogte een plek te vinden waar het mooi binnenkomt. Het zijn wel vrijwel allemaal beachbreaks, maar dan met uitzicht op Lord Of The Rings-achtige taferelen. En ja, de walvissen spuiten ver op zee en de zeeleeuwen dotten om je heen. Het is zelfs nog paradijselijker dan het beeld dat we voor deze trip voor ogen hadden. Meestal is het toch andersom bij het surfen van een nieuwe bestemmingen. Voordat we aan de trip begonnen, hadden we nul verwachtingen over de golven. Alles leek ons mooi meegenomen. We gokten op een mooie Canada experience in het algemeen. Maar we hebben geluk. We surfen elke dag, een beetje bijkomen van de top zomer in Europa zit er niet in. Een dagje skippen is ook moeilijk. Zeker omdat we hier maar twee weken zijn.

De meeste surfers, zowel in Ucluelet als Tofino, zijn, net als Claudia en Chris, import. Vooral uit andere streken uit het land. Echte locals zijn er nauwelijks. De bekendste surfer uit de streek, Pete de Vries, zien we wel veel. Dat is een goed teken. We weten snel wanneer we waar moeten zijn voor de betere golven. We laten ons vertellen dat het momenteel aan het exploderen is en drukker dan ooit. Maar wat zij een crowd noemen lachen wij vriendelijk weg. Wij vinden het eigenlijk overal extreem rustig en het levenstempo ligt ook een stuk lager dan in Europa. Bijna een tropentempo, en daar gedijen wij goed in.

De eerste paar dagen van de trip maken we een zomers Canada mee. Daarna komt de eerste zuidswell van het seizoen binnen knallen, gepaard met een stroom koud water. We hebben onze wintersuits en booties in elk geval niet voor niets meegenomen, die zijn ineens hard nodig. De uitzichten worden ook rauwer en wilder. Het regent vaak en veel in deze omgeving omdat de buien tussen de bergen blijven hangen. Het droge weer van de eerste dagen bleek redelijk uniek te zijn. De kou moeten we op sommige momenten wel hard omarmen, zeker ’s avonds. Beren omarmen slaan we over, maar zien doen we ze wel! En niet door het maken van een tocht met een toeristenbus, maar gewoon banjerend in de tuin van het huis van onze vrienden waar we logeren. Pure adrenaline tijdens iets simpels als het maken van een koetje…

We dachten vooraf niet dat surfen de hoofdactiviteit zou worden van onze trip naar Canada, maar met elke dag golven werd het uiteindelijk gewoon een 100% surftrip. Een redelijk koude surftrip, dat dan weer wel. Als fijne afsluiter van de trip komen we tijdens de boottocht terug naar het vaste land nog even een groep orka’s tegen. Die hebben we allebei nog nooit in het wild gezien. Er valt in Canada nog heel wat te exploren op surfgebied. Alleen al rond Vancouver Island zijn talloze spots en points te vinden. Wij hebben er nu maar een fractie van gezien. Canada is geen Hawaii of Indo, maar als je een beetje avontuurlijk bent ingesteld en neopreen niet schuwt, moet je zeker eens gaan. En je flanellen blouse, die ga je nodig hebben! Gooi die maar in je tas.

Dit artikel komt uit 6|Surf magazine #3 2016. Het hele magazine op je gemak doorbladeren? Bestel hem hier. Wil je niks meer missen? Neem dan een abonnement op 6|Surf magazine en krijg elk nummer bij jou op de deurmat bezorgd.

 van