30-03-2011 - Surfen, Nieuws

Opinie – “Dude, ga je die point chargen?!”

Laatst ging ik voor de verandering weer eens een keertje surfen op Scheveningen. Ik moest toevallig in de buurt zijn en had op de verschillende surffora al veel positiefs gelezen over de zogenaamde ‘point’. Ik had het geluk een weekje vakantie te hebben, maar met een hele week matige surfvoorspellingen maakte het in principe niet uit wanneer ik zou gaan. Echt goed ging het niet worden. Ik koos uiteindelijk voor het einde van de dag, omdat de wind dan weg zou vallen en het tij het gunstigst zou zijn. Eenmaal aangekomen bleek ik niet de enige die voor dit moment gekozen had. Waarschijnlijk mede geholpen door het advies van Neptunes was het als altijd weer ouderwets gezellig op Scheef. De golven waren, net als de voorspellingen, hooguit een metertje. Ik was blij dat ik een longboard achterin mijn bus had gegooid.

Toen ik mijn pak aan had en het water in wilde gaan, vroeg iemand nog aan me: “Zo, ga je de point chargen?!” In mijn haast om er in te gaan stond ik er niet direct bij stil wat een enorm belachelijke opmerking dit eigenlijk was. Met vijftig man op het stukje line-up dat tegenwoordig door gaat als de ‘point’, had ik in het daaropvolgende uurtje logischerwijs tijd zat om over die opmerking na te denken. De ‘point’ was deze dag niets meer dan een zeer slap golfje dat, in plaats van consequent dezelfde kant op te breken, gewoon consequent niet brak! En dan het woord ‘chargen’. Dit kon toch niet waar zijn, een volwassen kerel die het over chargen heeft als de golven zo slap zijn dat het zelfs voor je oma geen uitdaging zou zijn? Dit moest toch bijna wel een grap zijn? Toen ik het na een uurtje slappe hap voor gezien hield, besefte ik me dat ik misschien wel te nuchter ben voor het hedendaagse surfwereldje. Of misschien ben ik wel gewoon te oud voor dit soort onzin.

De volgende ochtend zat ik thuis samen met mijn zoontje van vier voor de zoveelste keer de dvd ‘Surf’s up’ te kijken. Deze ochtend nam hij echter geen genoegen met de film over surfende pinguïns, maar wilde hij ook de spelletjes doen die er als extra’s bij zitten. Nadat hij zijn eerste surfboardje had gemaakt, kwamen we bij het hoofdstuk surfterminologie. Meteen bekroop me weer datzelfde onprettige gevoel als bij mijn laatste sessie. Toen mijn zoon uitgelegd werd dat iedere surfer een ‘dude’ of ‘dudette’ is en alle surfers elkaar aanspreken met ‘gast’ moest ik wel ingrijpen. Ik wachtte niet op de uitleg dat alles bij surfers ‘relaxed’ is, maar zette hem gewoon ‘relaxed’ uit. Hoe kan zo’n mooie sport zich als zo ongelofelijk dom verkopen aan de buitenwereld? Zijn de surfers van tegenwoordig echt zo dom en stereotiep als het hen opgedrongen imago? Zo niet, dan hoop ik dat we met zijn allen eens een keer normaal gaan doen en ons niet meer zo gedragen als de buitenwereld van ons verwacht. Dus zeg het maar, ‘dude’. Ga jij van de week nog super relaxed de point chargen? Of ga je gewoon een golfje pakken? Ik hoop het laatste.

Frank van de Ruit

 

 van