Kelly Slater special

Zondag 11 februari 2017 werd gemarkeerd door de 45e verjaardag van een van ‘s werelds grootste sporthelden, Kelly Slater. Wij vonden het eens tijd terug te kijken op zijn eeuwig durende surftrip en op zijn prestaties door de jaren heen.

Op de dagen voorafgaand aan zijn verjaardag zal Slater niet graag terug kijken. De Volcom Pipe Pro, het event wat door Slater al jaren werd gedomineerd, ging niet zoals gepland. Slater kwam dit keer niet als winnaar uit de bus, maar de jonge Soli Bailey. Slater kwam niet verder dan ronde 3, waarin hij werd verslagen door Bruce Irons en Seth Moniz. Een voorteken voor wat komen gaat? Dat zal in de komende jaren duidelijk worden, maar we gaan eerst terug naar het begin.

Jong geleerd

Robert Kelly Slater kwam ter wereld op 11 februari 1972 in Cocoa Beach, Florida. Hij groeide op naast het strand en het was dan ook een kwestie van tijd voordat hij zijn eerste golven zou pakken. Op zijn vijfde, een leeftijd waarop de meeste van ons het fietsen met zijwieltjes onder de knie proberen te krijgen, begon Kelly met surfen. Dat dit zou leiden tot een inspiratiebron voor vele had niemand voorspelt. Maar al snel werd duidelijk dat het jongetje meer talent voor het surfen had dan zijn vriendjes. Op zijn elfde was Kelly al onverslaanbaar in de amateur competities.

Op zijn twaalfde won hij zijn eerste U.S. surfing Championship titel, gevolgd door drie daaropvolgende titels. Toen Kelly viertien jaar oud was nam hij deel aan het Eastern surfing festival. Hij won niet alleen de ‘boys division’, maar ook alle pro’s bleef hij voor. Het prijzengeld voor het toernooi sloeg hij af, zodat hij zijn amateur status zou behouden.

https://vimeo.com/45049695

Turning pro

In zijn 18e levensjaar werd het tijd voor Kelly om professional te worden. In 1990 won hij de Body Glove contest en daarmee een cheque ter waarde van $100.000. Daarbovenop tekende hij een contract met Quiksilver met een waarde van 6 cijfers. Vanaf toen begon de ‘Slatermania’ echt.

Zijn rookie jaar in de world tour (1991) kende ups en downs. Hij eindigde op een 43e plaats en werd niet gezien als een reële kandidaat voor de titel in 1992. Halverwege dat seizoen had hij echter zoveel punten verzameld dat hij lijstaanvoerder was en vanaf daar surfte hij bij zijn concurrenten vandaan. Twee events voor het einde van de tour was hij al virtueel kampioen en hij eindigde het seizoen in stijl. Tijdens de Pipeline Masters, het huidige Pipeline Pro, vierde Slater zijn kampioenschap door het evenement te winnen. Met zijn twintig jaar werd hij de jongste wereldkampioen ooit en een voorbeeld voor tienduizenden jonge surfers.

De world tour van ’93 was met een zesde plaats een minder succes. Maar het jaar erop herpakte Slater zich en werd voor de tweede keer wereldkampioen. Om in de vier jaren daarna het kunstje met succes te herhalen. Quiksilver gaf hierop een passend antwoord door naar verluidt zijn contract te verhogen naar $1.000.000,- per jaar.

Muzikaal uitstapje

Na het winnen van zijn zesde wereldtitel vond Slater het tijd om zijn competitie surfboard aan de wilgen te hangen. Samen met World Tour vriend Rob Machado en Peter King vormde hij de band ‘the Surfers’. Hij was de gitarist en lead zanger van de band. In 1998 releasde ze hun album ‘songs from the pipe’ hiermee refereerde hij naar zijn geliefde spot; Pipeline. De band toerde door Australië en trad op in onder andere het Opera House.

Naast zijn band heeft Slater nog enkele muzikale uitstapjes gemaakt. Zo trad hij samen op met Ben Harper tijdens het concert in Santa Barbara in 2006. In duet met de band Pearl Jam voerde hij het nummer Rockin in the Free World op. Daarnaast was hij in 1999 te zien in de muziekvideo ‘You look so fine’ van de band Garbage. Ook deed hij meerdere optredens met surf- en muziekvriend Jack Johnson.

Return of the ‘King’

Gedurende zijn ‘pensioen’ nam Kelly toch deel aan enkele world tour events. Zo won hij de in 1999 de Pipeline Masters en in 2000 de Gotcha Pro Teahupoo. In datzelfde jaar werd hij tweede in het big wave event Men who ride mountains op Mavericks. En in 2002 won hij de ‘In Memory of Eddie Aikau’.

2002 was ook het jaar waarin hij zijn langverwachte terugkeer naar fulltime toursurfer werkelijkheid werd. Zijn terugkeer was met een negende plaats echter een minder groot succes dan op voorhand verwacht. De komst van Andy Irons, Slater’s grootste rivaal, zorgde ervoor dat het vuur in Slater weer hevig werd aangewakkerd. Hij eindigde in 2003 en 2004 als tweede achter Irons. Pas in 2005 heroverde Slater zijn wereldtitel en eindigde net boven zijn rivaal. In 2006 herhaalde hij dit kunstje wederom en pakte zijn achtste wereldkampioenschap. Vijf jaar later en twee kampioenschappen verder won hij zijn 11e en voorlopig laatste wereldtitel.

In 2012 en 2013 kwam hij nog twee keer dicht bij een twaalfde wereldtitel, maar werd hij respectievelijk tweede achter Joel Parkinson en Mick Fanning.

Andere projecten

Naast surfen heeft Slater nog vele andere hobby’s. Zo is hij een fanatiek golfer met een handicap van +2 en doet hij mee aan verschillende toernooien. Hij is ook een fervent supporter van duurzaamheid. Zo zit hij in het bestuur van de Sea Sheperd Conservation Society een organisatie welke zich inzet voor het behoud van de oceaan.

Sinds 2014 heeft hij zijn sponsor Quiksilver verlaten om in samenwerking met Kering zijn eigen eco vriendelijke merk Outerknown op te zetten.

Naast dat hij de beste surfer ooit is heeft hij ook de beste door de mens gemaakte golf gecreëerd. Het team van de Kelly Slater Wave Company kreeg het voor elkaar om in een meer in Noord-Californië een golf te ontwikkelen die met een druk op de knop kan worden gestart. Op het moment zijn de enige mensen die deze golf hebben gesurft persoonlijk door Kelly uitgenodigd. Zelf noemt hij het zijn 1.0 versie en naar verluidt zijn ze bezig het systeem te perfectioneren. Met als ultieme droom een golf in een rond bad waar de golf als het ware eindeloos door kan blijven gaan.

Statistieken

World Tour wins: 11
World Tour event wins: 55
Career average wave score: 5.57
Career heat win: 73%